Κάθε φορά που κάθομαι να γράψω μια ανάρτηση κάτι δυσάρεστο συμβαίνει,κάτι άσχημο θα ακούσω,κάτι που θα διαβάσω θα με στεναχωρήσει και η διάθεση για αναρτήσεις περί ραψίματος φαίνονται ανούσιες και φαιδρές.Γίνεται όμως να είναι μόνο στο μυαλό  μας σκέψεις που προκαλούν πόνο;;;Πόσο μπορείς να πορευτείς έτσι;Χρειάζονται και μικρά διαλείμματα "εικονικής" χαράς...Γι'αυτό λοιπόν:

Kαλό φθινόπωρο!
Αχ!Πότε πέρασε το καλοκαίρι(ημερολογιακά τουλάχιστον)....Πότε ήρθε ο γλυκός και μελαγχολικός Σεπτέμβρης...Τον Σεπτέμβρη πάντα έχω μια γλυκιά μελαγχολία.Φεύγει η κατάθλιψη του καλοκαιριού και με πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία.Τα παιδιά που ετοιμάζονται για τα σχολεία(αν και δεν έχω παιδιά),οι φοιτητές ψάχνουν για σπίτια,νέα ξεκινήματα,αλλαγές,αποφάσεις,μετακομίσεις,ανακαινίσεις,ανανεώσεις.Πιο πολύ τα νιώθω αυτά τώρα παρά κάθε πρωτοχρονιά.
Το ράψιμο λόγω του καλοκαιριού και της ζέστης περιορίζεται.Το φθινόπωρο όμως νιώθεις πως είναι η ώρα να τελειώσεις(ή τουλάχιστον να συνεχίσεις) πράγματα που έχεις αφήσει στην μέση.

Έλα όμως που πάντα θα υπάρχουν γύρω σου πειρασμοί που θα σε αποσπάσουν από τον στόχο σου!Κι όσο κι αν περιμένουν quilts στην μέση δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε τούτα δω τα μπρελόκ-κλειδοθήκες που σουλατσάρουν στο διαδίκτυο και μου έκλεψαν την καρδιά.Έπρεπε να ράψω τουλάχιστον ένα.Ναι,καλά....γίνεται να ράψεις μόνο ένα;;;;Δεν γίνεται.Το ένα σχέδιο φέρνει το άλλο,το ένα ύφασμα σε εμπνέει για ένα δεύτερο και πάει λέγοντας.Και καταλήγεις να έχεις φτιάξει τόσα αλλά η δίψα παραμένει άσβεστη!Είμαι σοβαρά γιατρέ μου;

Αυτά τα μπρελόκ που κρύβουν μέσα τα κλειδιά μας όταν τραβάμε το σχοινάκι είναι κάτι που το πρωτοείδα σε περιοδικά και sites ραπτικής από Ασία μεριά,άρα πρέπει να είναι δική τους πατέντα υποθέτω...Μόνο αυτοί θα μπορούσαν να σκεφτούν κάτι τόσο χαριτωμένο!Επίσης αποτελούν ένα πανέμορφο διακοσμητικό στοιχείο του σπιτιού μας όταν είναι κρεμασμένες σε μια κλειδοθήκη.Τα κλειδιά κρύβονται εσωτερικά και φαίνεται μόνο το ύφασμα.







Οι κλασικές κλειδοθήκες-πορτοφολάκι....










Και μια ακόμα ασιατική πατέντα για μπρελόκ που δεν έχω ξαναδεί πουθενά είναι αυτά τα τσαντάκια με φερμουάρ και ένα μεγάλο κρίκο που κλείνουμε τα κλειδιά μας μέσα.Είναι δυσκολότερο να φτιαχτεί απ' όσο φαίνεται...αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ ιδιαίτερο,δεν συμφωνείτε;












Πάω να ράψω ακόμα κανένα γιατί δεν με βλέπω καλά....χαχα!!!!Και σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο!Χαρίστε τα σε φίλους και γνωστούς που μετακομίζουν και να είστε σίγουρες πως θα χαρούν πολύ!

Φιλιά και κουράγιο...