Όταν βλέπω κάτι χειροποίητο που με ενθουσιάζει πάντα μου βγαίνει αυθόρμητα το ερώτημα προς τον δημιουργό:"έλα ρε,μα πώς το κάνεις;;;;".
Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό και δηλώνει τον θαυμασμό μου για κάτι που δεν κατέχω καθόλου,δεν περιμένω από τον άλλο να μου εξηγήσει πώς έφτιαξε αυτό που έφτιαξε...

Και όμως,κατά βάθος θα ήθελα να ξέρω ΠΩΣ έγινε ένα ωραίο κόσμημα,ένα ωραίο παπούτσι,ένα ωραίο φαγητό,ένα ωραίο χτένισμα,ένα ωραίο πλεκτό....
...ή μήπως όταν δούμε τον τρόπο που φτιάχνεται κάτι αυτό απομυθοποιείται....;;;;Πολλές φορές το παθαίνω,συνδέω τον θαυμασμό μου για κάτι με τον κόπο που πιστεύω πως κρύβεται από πίσω του.Και όταν δω πως τελικά δεν είναι θέμα κόπου αλλά τρόπου ή κατάλληλων εργαλείων παύω να το έχω τόσο σε εκτίμηση...μμμ ναι.....θαυμάζω τα πράγματα που κρύβουν μόχθο από πίσω τους!Τα πλεκτά που έφτιαχνε η γιαγιά μου με το βελονάκι(μπαούλα ολόκληρα),για παράδειγμα.Δεν μου άρεσαν και ούτε σκόπευα ποτέ να διακοσμήσω το σπίτι μου με αυτά αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν τα θαυμάζω απεριόριστα ως έργα που για να γίνουν απαιτήθηκε χρόνος και ανυπολόγιστος κόπος!

Πολλοί λοιπόν με ρωτούν και εμένα όταν βλέπουν αυτά που ράβω την περίφημη ερώτηση "μα πώς το κάνεις".Κι εγώ απαντώ:"Με βελόνα και κλωστή,πολύ κόπο και άπειρη υπομονή..."

Το απλικέ του χεριού είναι κάτι που αν δεν δεις πώς γίνεται ίσως να μην το εκτιμήσεις ανάλογα...


Το σχέδιο που από το χαρτί θα αποτυπωθεί στο ύφασμα κομματάκι-κομματάκι...


Το κάθε μικρό κομματάκι του υφασμάτινου παζλ πρέπει να βρει την θέση του μέσα στο χάος των γραμμών.Τι θα ραφτεί πρώτο,τι δεύτερο κ.ο.κ.Μετά το ράψιμο στο χέρι.Συνεχείς αλλαγές κλωστών.Οι λεπτομέρειες που θα κεντηθούν.Το quilting.Τελικά το ψέκασμα με το νερό όπου φεύγουν τα σημάδια από τον μαρκαδόρο και βλέπεις πιο καθαρά τι έκανες.Τα υφάσματα φουσκώνουν,αποκτούν όγκο και τα δάχτυλα αγγίζουν για να ικανοποιηθούν...










Θαυμάζω απεριόριστα μεγάλα έργα που έχουν γίνει με αυτή την τεχνική.Δεν τολμώ να ξεκινήσω όμως κάτι ανάλογο γιατί είμαι ακόμα σε νηπιακό στάδιο.Το παρακάτω είναι μια τσέπη που θα μπει σε μια τσάντα για να παίρνουμε το φαγητό στην δουλειά μας.Νομίζω πως το θέμα θα της πηγαίνει πολύ!Ανυπομονώ να την δω τελειωμένη....






Σας φιλώ!