Ασχολούμαι κάμποσο καιρό τώρα με το απλικέ με γυρισμένες άκρες και ομολογώ πως ακόμα δεν έχω βρει την τέλεια μέθοδο. Έχω δοκιμάσει αρκετές και υπάρχουν ακόμα άλλες τόσες προς δοκιμή...
Για μένα η τέλεια μέθοδος σημαίνει ευκολία,ταχύτητα,οικονομία. Ακόμα την ψάχνω κορίτσια...χαχα!!!
Η τελευταία-και πολλά υποσχόμενη-είναι αυτή που σας παρουσιάζω σήμερα. Είναι η μέθοδος με ένα ειδικό χαρτί για απλικέ που όταν το βουτάς στο νερό εξαφανίζεται... ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει η εταιρία και τα γραφόμενα πάνω στην συσκευασία. Το χαρτί λειτουργεί σαν την μέθοδο με το freezer paper,δηλαδή προσφέρει μια "σκληρή" επιφάνεια γύρω από την οποία γυρίζουμε το περιθώριο του υφάσματος και το κολλάμε με κόλλα σε στικ. Το freezer paper βέβαια πρέπει να το αφαιρέσουμε και αυτό είναι το σπαστικό της υπόθεσης. Το "wash away applique paper" αντιθέτως εξαφανίζεται όταν το βρέξουμε με ζεστό νερό κάνοντας την διαδικασία πιο εύκολη.Μμμμ,καλό ακούγεται αλλά είναι όντως έτσι;;;


Το παρήγγειλα λοιπόν,το παρέλαβα και το δοκίμασα. Ιδού τα αποτελέσματα λοιπόν.

Σαν όψη και υφή μοιάζει πολύ με τα χαρτιά που βάζουμε κάτω ή πάνω από το ύφασμα  όταν θέλουμε να κάνουμε κέντημα στην ραπτομηχανή. Είναι αρκετά διάφανο ώστε να δούμε και να σχεδιάσουμε με το χέρι κάποιο σχέδιο. Το ακόμα καλύτερο είναι πως μπορούμε να τυπώσουμε τα κομμάτια του απλικέ στο χαρτί με την βοήθεια του εκτυπωτή(inkjet).Αυτό είναι θαύμα σε περίπτωση που έχουμε πατρόν με πολλά κομματάκια!




Αφού κόψουμε τα κομμάτια τα σιδερώνουμε(η γυαλιστερή πλευρά ακουμπάει στο ύφασμα) πάνω στα κομμάτια των υφασμάτων μας για να κολλήσουν.

Κόβουμε περιμετρικά το ύφασμα αφήνοντας περιθώριο περίπου 5 mm.

Γυρίζουμε τις άκρες και στερώνουμε με κόλλα υδατοδιαλυτή σε στικ.





Ράβουμε πάνω στο φόντο μας με την γνωστή βελονιά αφού στερεώσουμε με κόλλα,καρφίτσες ή μερικές βελονιές στο χέρι.

Η αλήθεια είναι πως το κομμάτι που προκύπτει είναι αρκετά σταθερό και κάνει το γύρισμα των περιθωρίων εύκολο αλλά το ράψιμο λιγάκι δύσκολο. Κυρίως όταν έχουμε πατρόν που αποτελούνται από πολλά κομμάτια(βλέπε τελευταία φωτογραφία).
Η κόλλα σε στικ κολλάει μια χαρά στο χαρτί χωρίς μεγάλη προσπάθεια.
Το καλύτερο είναι πως αν έχεις κάνει εκτύπωση σε εκτυπωτή του πατρόν το μελάνι δεν τρέχει στο ύφασμα μετά το βρέξιμο και έτσι δεν λερώνονται τα υφάσματα. Αυτό ήταν κάτι που το φοβόμουν πολύ...

Και το έραψα...



...και το μούλιασα σε ζεστό νερό για αρκετά λεπτά....Μμμμ,λέω...ωραία! Το ύφασμα μαλάκωσε, υπέθεσα λοιπόν πως το χαρτί διαλύθηκε.



Αλλά, ξεγελάστηκα. Το άφησα να στεγνώσει...


και το ξήλωσα να δω....αφού βέβαια στέγνωσε ήταν και πάλι αρκετά σκληρό και άκαμπτο.


...ε, βέβαια... αφού το χαρτί ήταν ακόμα εκεί..... μάπα το καρπούζι....

Μετά το πλύσιμο είναι λιγάκι πιο μαλακό αλλά καμία σχέση με αυτό που υποστηρίζει το προϊόν. Βέβαια δεν ξέρω τι παθαίνει μετά από  πολλά πλυσίματα, αλλά με ένα δεν παθαίνει σχεδόν τίποτα.

Φυσικά σε κάποιες περιπτώσεις ο όγκος και η σκληρότητα που προκύπτει με το εν λόγω χαρτί είναι κάτι θεμιτό(π.χ. σε μία τσάντα ή ένα πορτοφόλι ή κάτι που θα κρεμαστεί σε τοίχο) αλλά αν θέλουμε να κάνουμε απλικέ για πάπλωμα δεν το συστήνω καθόλου!


Η κοπελιά παρακάτω φτιάχτηκε με την παραπάνω μέθοδο και δεν έχει ακόμα πλυθεί.





Συμπέρασμα;;; Δεν αξίζει και πολύ τον κόπο αφού η τιμή του δεν είναι και ευκαταφρόνητη.
Την ίδια δουλειά κάνει και μια απλή βλιζελίνη του 1,00€ το μέτρο. Το μόνο θετικό ήταν πως αν έχεις κάνει εκτύπωση σε εκτυπωτή του πατρόν το μελάνι δεν τρέχει στο ύφασμα μετά το βρέξιμο και έτσι δεν λερώνονται τα υφάσματα. Αυτό ήταν κάτι που το φοβόμουν πολύ...
Βέβαια σε άλλα blogs είχα διαβάσει θετικότερα σχόλια από τα δικά μου πριν αποφασίσω να το αγοράσω. Τι να πω;;;;
Μάλλον όταν στο κάνουν δώρο και σου λένε να πεις την γνώμη σου δεν μπορείς να είσαι και απόλυτα ειλικρινής,χιχιχι!!!!!!

Φιλάκια!!!!

Πιστεύω πως σε λίγο κινδυνεύω να ξεχάσω και πώς περνάνε την κλωστή στη βελόνα ή από πού ανάβει η ραπτομηχανή μου... Τελευταία ράβω ελάχιστα λόγω έλλειψης χρόνου. Ένα θα σας πω για να με καταλάβετε, κυκλοφορώ ακόμα με πλαστικές σακούλες γιατί δεν έχω βρει χρόνο να ράψω σακούλες για το σούπερ μάρκετ, ντροπή...μεγάλη ντροπή!!!  Το καλό βέβαια είναι πως έτσι δεν κινδυνεύω να βαρεθώ την ραπτική, κάτι είναι και αυτό.

Το σακίδιο που σας δείχνω σήμερα το ξεκίνησα το φθινόπωρο. Εμπνευσμένη από τα χρώματα της αγαπημένης μου εποχής όπως βλέπετε. Το φανταζόμουν φωτογραφημένο πάνω στα πεσμένα φύλλα ενός τεράστιου πλάτανου που υπάρχει στο πάρκο που βγάζω το κορίτσι μου βόλτα. Θα έδειχνε υπέροχο! Αλλά... όπως καταλαβαίνετε μας πήρε η άνοιξη για να το τελειώσω. Πάλι καλά που δεν ήρθε και το καλοκαίρι.



Το πατρόν είναι το ίδιο που έχω χρησιμοποιήσει αρκετές φορές αν θυμάστε. Απλά τροποποιώ το μέγεθος κάθε φορά αναλόγως τις ανάγκες. Είναι ένα σακίδιο που με έχει βολέψει αφάνταστα!

Το καπιτονάρισμα στην αρχή έγινε στην μηχανή. Το έβλεπα, το ξαναέβλεπα.... δεν μου άρεσε καθόλου, το ξηλώνω λοιπόν και το κάνω από την αρχή στο χέρι. Ναι,ξέρω είμαι βαριά άρρωστη. Αλλά κάτι δεν μου καθόταν καλά. Το εσωτερικό καπιτονάρισμα έγινε φυσικά στην μηχανή, δεν θα το άντεχα να το κάνω και αυτό στο χέρι. Θα τελείωνα το ερχόμενο φθινόπωρο, χαχα!!!


Εσωτερική τσεπούλα με φερμουάρ.


Εσωτερική τσεπούλα απλή.


Στην μπροστινή πλευρά δεν έβαλα τίποτα για να μην χαλάσω το απλικέ.




Στην πίσω πλευρά έβαλα μια τσέπη με φερμουάρ.





Στα πλαϊνά τσεπούλες για εύκολη πρόσβαση σε διάφορα πραγματάκια.




Καλά, η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να μιλάω αρκετά λεπτά για τα υλικά και τον τρόπο που την έραψα, για τα λάθη και τις δυσκολίες αλλά πρέπει να σας αποχαιρετήσω. Ήδη είναι άθλος πώς βρήκα χρόνο για την φωτογράφιση και την ανάρτηση αυτή.
Σας φιλώ και ελπίζω η τσαντούλα μου να αποτελέσει έμπνευση και για τις δικές σας δημιουργίες. Εξάλλου και εγώ το συγκεκριμένο απλικέ το είδα κάπου σε μια αναζήτησή μου στο google. Η έμπνευση πρέπει να μοιράζεται και να μεταδίδεται.

Japanese Boro.

Έπεσα τυχαία πάνω του,χρόνια πριν,ψάχνοντας για γιαπωνέζικα περιοδικά ραπτικής για ρούχα.Μαγικό!Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη! Αλλόκοτα απλό αλλά μαγικό!Πώς γίνεται,απλά κουρέλια ραμμένα το ένα πάνω και δίπλα στο άλλο με μία απλή ραφή να μετατρέπονται σε κάτι τόσο μοναδικά όμορφο;;;;; Αυτό είναι κάτι που σίγουρα μόνο οι Ιάπωνες μπορούν να κάνουν.

Δεν λέω,ωραίο το αμερικάνικο πάτσγουορκ.Εξάλλου ήταν η αιτία που ασχολήθηκα με το πάτσγουορκ.Αλλά η γιαπωνέζικη εκδοχή του με αφήνει...απλά... άφωνη!Έπρεπε να περάσουν όμως αρκετά χρόνια μέχρι να το δοκιμάσω.Φυσικά αρχίζοντας με κάτι μικρό,σαν πείραμα.

Να πω πως είναι πιο δύσκολο και κουραστικό απ΄ όσο φαίνεται. Οι πυκνές ραφές και τα πολλά κομμάτια που ράβονται πάνω σε άλλο ύφασμα κάνουν την διαδικασία χρονοβόρα και επίπονη για τα χέρια.Εγώ μάλιστα πρόσθεσα από κάτω και βάτα οπότε καταλαβαίνετε πόσο χοντρό πράγμα έπρεπε να ράψω στο χέρι.

Το σακίδιο είναι δικό μου πατρόν και είναι όσο πιο πάτσγουορκ μπορεί να είναι κάτι.Ελπίζω σε αυτό να συμφωνήσετε!

Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να γράψω για την τεχνική αλλά νιώθω τόσο κουρασμένη...για μένα είναι άθλος που κατάφερα να τελειώσω την συγκεκριμένη τσάντα.Τελευταία έχω ελάχιστο χρόνο για ράψιμο και όλα γίνονται με τόσο άγχος δυστυχώς...

Σας αφήνω να παρατηρήσετε,να κρίνετε,να σχολιάσετε,να ρωτήσετε,να χαζέψετε και γιατί όχι να εμπνευστείτε και λίγο.

















Πολλά φιλιά σε όλη την ραπτοπαρέα!