Japanese Boro.

Έπεσα τυχαία πάνω του,χρόνια πριν,ψάχνοντας για γιαπωνέζικα περιοδικά ραπτικής για ρούχα.Μαγικό!Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη! Αλλόκοτα απλό αλλά μαγικό!Πώς γίνεται,απλά κουρέλια ραμμένα το ένα πάνω και δίπλα στο άλλο με μία απλή ραφή να μετατρέπονται σε κάτι τόσο μοναδικά όμορφο;;;;; Αυτό είναι κάτι που σίγουρα μόνο οι Ιάπωνες μπορούν να κάνουν.

Δεν λέω,ωραίο το αμερικάνικο πάτσγουορκ.Εξάλλου ήταν η αιτία που ασχολήθηκα με το πάτσγουορκ.Αλλά η γιαπωνέζικη εκδοχή του με αφήνει...απλά... άφωνη!Έπρεπε να περάσουν όμως αρκετά χρόνια μέχρι να το δοκιμάσω.Φυσικά αρχίζοντας με κάτι μικρό,σαν πείραμα.

Να πω πως είναι πιο δύσκολο και κουραστικό απ΄ όσο φαίνεται. Οι πυκνές ραφές και τα πολλά κομμάτια που ράβονται πάνω σε άλλο ύφασμα κάνουν την διαδικασία χρονοβόρα και επίπονη για τα χέρια.Εγώ μάλιστα πρόσθεσα από κάτω και βάτα οπότε καταλαβαίνετε πόσο χοντρό πράγμα έπρεπε να ράψω στο χέρι.

Το σακίδιο είναι δικό μου πατρόν και είναι όσο πιο πάτσγουορκ μπορεί να είναι κάτι.Ελπίζω σε αυτό να συμφωνήσετε!

Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να γράψω για την τεχνική αλλά νιώθω τόσο κουρασμένη...για μένα είναι άθλος που κατάφερα να τελειώσω την συγκεκριμένη τσάντα.Τελευταία έχω ελάχιστο χρόνο για ράψιμο και όλα γίνονται με τόσο άγχος δυστυχώς...

Σας αφήνω να παρατηρήσετε,να κρίνετε,να σχολιάσετε,να ρωτήσετε,να χαζέψετε και γιατί όχι να εμπνευστείτε και λίγο.

















Πολλά φιλιά σε όλη την ραπτοπαρέα!

Κάθε φορά που τελειώνω μια τέτοια τσάντα(καλά,όχι πως έχω ράψει και πολλές,η μόλις δεύτερη είναι) νιώθω μια απέραντη ανακούφιση και χαρά!Απέραντη όμως!!!!!!!!!
Ομολογώ πως είναι μια τσάντα σε όλα της δύσκολη!
Το απλικέ δύσκολο,το καπιτονάρισμα που έγινε στο χέρι(στο μεγαλύτερο μέρος)δύσκολο, τα πολλά στρώματα βάτας και βλιζελίνης έφτασαν την ραπτομηχανή μου στα όρια της,το εσωτερικό ρέλι που ράφτηκε στο χέρι μού φάνηκε και αυτό δύσκολο! Όλα μα όλα ήταν δύσκολα και εξαιρετικά χρονοβόρα.
Όταν έβαλα την τελευταία βελονιά είπα πως δεν ξαναράβω άλλη.Δεν υπάρχει περίπτωση.Το ίδιο είπα όμως και την πρώτη φορά και δεν ξέρω πώς και γιατί αποφάσισα να την ξαναφτιάξω...
Τώρα που την τέλειωσα όμως και κάθομαι και την χαζεύω ξέρω γιατί.Γιατί είναι μια τσάντα...έρωτας.Δεν ξέρω αν θα ξαναφτιάξω ποτέ άλλη οπότε την έβγαλα πολλές φωτογραφίες για να μην την ξεχάσω ποτέ!














 Και μία από το εσωτερικό.



Πολλά φιλιά στην ραπτοπαρέα!

Όταν αγαπάς το ύφασμα όπως εγώ και δεν είσαι πλούσια τότε φτάνεις στο σημείο να λυπάσαι να πετάξεις και το παραμικρότερο κομμάτι υφάσματος! Λες,όλο και κάπου θα το χρησιμοποιήσω,κρίμα είναι. Δεν φτάνει όμως να κρατάς όλα αυτά τα απειροελάχιστα κομματάκια,πρέπει κάποια στιγμή να μπορέσεις να τα αξιοποιήσεις. Μια καλή ιδέα είναι ένα scrap quilt που λένε και οι ξένες. Ένα πάπλωμα δηλαδή φτιαγμένο από μικρούτσικα κομμάτια υφάσματος. Ωραία ιδέα αλλά με φαντάζομαι να μου παίρνει χρόνια,οπότε επέλεξα να ράψω κάτι πιο γρήγορο.Τι; Μα μια τσάντα βεβαίως-βεβαίως!


Άνοιξα λοιπόν το κουτί με τα μικρά-μικρά ρεταλάκια μου και ξεκίνησα να ενώνω.
Κομματάκι-κομματάκι και όλο το quilting στο χέρι,έτσι για να αυτομαστιγωθώ λιγουλάκι,χαχα!!!

Η εξωτερική όψη είναι όλη με υφάσματα νηματοβαφής.Τα χαϊδεύεις και ταξιδεύεις...χαχα!






Εσωτερικά χρησιμοποίησα ένα μαλακό καραβόπανο που είχα και έραψα δύο τσέπες,μια με φερμουάρ και μία ανοιχτή.





Έραψα και φερμουάρ στο άνοιγμα ώστε να κλείνει και όλη η τσάντα αν και εγώ δεν τα μπορώ τα άνοιξε-κλείσε.Προτιμώ ανοιχτό το επάνω μέρος για εύκολο ψάξιμο στο χάος.




Για λουριά έβαλα λουριά από faux δέρμα τα οποία είχα αγοράσει πριν χρόνια και επιτέλους  βρήκαν και αυτά την θέση τους.Το faux δέρμα δεν μου αρέσει και πολύ γιατί βγάζει πολύ πλαστικούρα αλλά το γνήσιο βγάζει πολύ "θάνατο" οπότε δεν τίθεται θέμα επιλογής.Συνήθως προτιμώ τα υφασμάτινα λουριά και πριν καταλήξω έκανα αρκετές πρόβες αλλά τελικά είπα να κάνω κάτι διαφορετικό.






Το αποτέλεσμα με ενθουσίασε αν και πάντα θα βρίσκω "κουσούρια" που στην επόμενη τσάντα λέω πως θα διορθωθούν(...λέμε τώρα).
Το μέγεθος ακόμα και για μένα που θέλω την τσάντα σακβουαγιάζ είναι αρκετά μεγάλο.
Μη με ρωτήσετε για πατρόν,είναι αυτοσχεδιασμός.Εξάλλου φαίνεται,είναι τόσο απλή! Ένα μπρος,ένα πίσω,ένα πλάι και έτοιμη η τσαντούλα μας!

Ε,αφού το έφτιαξα ας σας το δείξω κι αυτό.





Τι είναι;Πορτοφολάκι για ψιλά.Από αυτά που πέφτεις πάνω τους καθώς περιπλανιέσαι στο pinterest και λες πάω να το φτιάξω τώρα!Όχι αργότερα,ΤΩΡΑ! 'Ετσι,για ψυχοθεραπεία!Τσαντάκια,πορτοφολάκια,νεσεσεράκια είναι ό,τι πρέπει για να φύγει η κακοκεφιά,χαχα!!!

Σας φιλώ!

Η tote bag είναι διαθέσιμη στο e-shop του keywoman-made

Το ιδανικό είναι τώρα που θα φύγουμε για διακοπές να μην πάρουμε μαζί μας tablet,laptop και όλες τις σχετικές συσκευές του διαβόλου...χαχαχα!!!! Αλλά επειδή κάποιοι(μικροί και μεγάλοι) δεν θα μπορέσουμε να αντισταθούμε ας τους φτιάξουμε μια θηκούλα για να τα προστατέψουμε από την κακομεταχείριση των διακοπών.



Εύκολο,γρήγορο και κυρίως δωρεάν γιατί θα χρησιμοποιήσουμε ρεταλάκια που έχουμε πεταμένα εδώ κι εκεί. Ακόμα και η βάτα που μας έχει περισσέψει μπορεί να φανεί χρήσιμη εδώ.

Το πατρόν όπως καταλαβαίνετε εξαρτάται από το tablet που έχουμε.Παρακάτω βλέπετε το πατρόν που προέκυψε για το δικό μου.Το πατρόν αποτελείται από 3 κομμάτια.

• Πλάτη=Α
• Μπροστινό=Β
• Καπάκι

Η θήκη θα είναι καπιτοναρισμένη για να παρέχει προστασία στο tablet.Θα δημιουργήσουμε το καπιτονέ βάζοντας το ύφασμα που επιλέξαμε για φόδρα καλή πλευρά προς τα κάτω,την βάτα μας και το εξωτερικό ύφασμα με την καλή πλευρά προς τα επάνω.
Στο εξωτερικό ύφασμα αποτυπώνουμε το πατρόν μας το οποίο ας το πούμε Α κομμάτι.
Βάτα μπορείτε να βάλετε βαμβακερή σαν αυτή που χρησιμοποιούμε στο quilting.Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όμως και τσόχα(φετρίνα.)Και στις δύο περιπτώσεις βάλτε δύο φύλλα για να έχει πάχος η βάτα και να παρέχει την σωστή προστασία στην συσκευή.



Το σχέδιο που θα επιλέξετε για το καπιτονάρισμα μπορεί να είναι οτιδήποτε θέλετε.Προτιμήστε όμως να είναι πυκνό.Εγώ έκανα το λεγόμενο....μπακλαβωτό!!!χαχα!!!



Τοποθετούμε ξανά το πατρόν μας επάνω,σχεδιάζουμε περίγραμμα,κόβουμε.


Με τον ίδιο τρόπο θα καπιτονάρουμε ένα δεύτερο κομμάτι για το πατρόν Β και ένα κομμάτι για το καπάκι της θήκης.



Τώρα θα ρελιάσουμε το επάνω μέρος του κομματιού Β.





Ράβουμε με κρυφοβελονιά στο πίσω μέρος.



Σε αυτό το σημείο μπορείτε να ράψετε ένα κομμάτι velcro για να κλείνει η θήκη.Εγώ δεν το ράβω μιας και είχα velcro που κολλάει με το σίδερο και το έβαλα στο τέλος.

Ας ετοιμάσουμε τώρα και το καπάκι αφού έχουμε έτοιμα τα κομμάτια Α και Β.



Το καπάκι όπως παρατηρήσατε στις αρχικές φωτογραφίες είναι πιο στενό(κατά 2 εκατοστά από την πλάτη της θήκης) ώστε να μην πιαστεί στο ράψιμο του ρελιού!
Το ύψος στα 10 εκατοστά είναι μια χαρά ανεξαρτήτως μεγέθους tablet.Με ένα στρογγυλό αντικείμενο στρογγυλεύουμε τις κάτω γωνίες.





Δείτε που πέφτει το άλλο κομμάτι του velcro και ράψτε το αντίστοιχο στο καπάκι.

Συναρμολογούμε την θήκη και τρυπώνουμε(ράβουμε με μεγάλες βελονιές) για να έχουμε όλα τα κομμάτια μας σταθερά πριν ράψουμε το περιμετρικό ρέλι που θα "δέσει" και ολόκληρη την θήκη μας.Το ρέλι μας καλό είναι να είναι λοξό μιας και έχουμε καμπύλες.






Αρχίζουμε να ράβουμε αφήνοντας λίγο ρέλι ελεύθερο(κόκκινο σημάδι στην παρακάτω φωτογραφία).










Γυρίζουμε το ρέλι(το οποίο πρέπει να είναι λοξό) στην πίσω πλευρά και ράβουμε στο χέρι με κρυφοβελονιά. Αν θέλετε μπορείτε φυσικά να ράψετε το ρέλι και στην ραπτομηχανή.Εγώ προτιμώ την κρυφή βελονιά στο ρέλι (...επιρροές από Ασία).




Σε αυτό το σημείο εγώ κόλλησα και τα velcro μου ...



Και είναι έτοιμη η θήκη μας!!!





Καλή επιτυχία!!!