Japanese Boro.

Έπεσα τυχαία πάνω του,χρόνια πριν,ψάχνοντας για γιαπωνέζικα περιοδικά ραπτικής για ρούχα.Μαγικό!Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη! Αλλόκοτα απλό αλλά μαγικό!Πώς γίνεται,απλά κουρέλια ραμμένα το ένα πάνω και δίπλα στο άλλο με μία απλή ραφή να μετατρέπονται σε κάτι τόσο μοναδικά όμορφο;;;;; Αυτό είναι κάτι που σίγουρα μόνο οι Ιάπωνες μπορούν να κάνουν.

Δεν λέω,ωραίο το αμερικάνικο πάτσγουορκ.Εξάλλου ήταν η αιτία που ασχολήθηκα με το πάτσγουορκ.Αλλά η γιαπωνέζικη εκδοχή του με αφήνει...απλά... άφωνη!Έπρεπε να περάσουν όμως αρκετά χρόνια μέχρι να το δοκιμάσω.Φυσικά αρχίζοντας με κάτι μικρό,σαν πείραμα.

Να πω πως είναι πιο δύσκολο και κουραστικό απ΄ όσο φαίνεται. Οι πυκνές ραφές και τα πολλά κομμάτια που ράβονται πάνω σε άλλο ύφασμα κάνουν την διαδικασία χρονοβόρα και επίπονη για τα χέρια.Εγώ μάλιστα πρόσθεσα από κάτω και βάτα οπότε καταλαβαίνετε πόσο χοντρό πράγμα έπρεπε να ράψω στο χέρι.

Το σακίδιο είναι δικό μου πατρόν και είναι όσο πιο πάτσγουορκ μπορεί να είναι κάτι.Ελπίζω σε αυτό να συμφωνήσετε!

Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να γράψω για την τεχνική αλλά νιώθω τόσο κουρασμένη...για μένα είναι άθλος που κατάφερα να τελειώσω την συγκεκριμένη τσάντα.Τελευταία έχω ελάχιστο χρόνο για ράψιμο και όλα γίνονται με τόσο άγχος δυστυχώς...

Σας αφήνω να παρατηρήσετε,να κρίνετε,να σχολιάσετε,να ρωτήσετε,να χαζέψετε και γιατί όχι να εμπνευστείτε και λίγο.

















Πολλά φιλιά σε όλη την ραπτοπαρέα!