Δε λέω,ωραία τα πολύπλοκα σχέδια στο patchwork αλλά κάποιες φορές απαιτείται απλότητα,για να μπορέσουν απλά  να "ακουστούν" τα υφάσματα.Τα συγκεκριμένα υφάσματα κρύβουν τόση ζωή μέσα τους που ακόμα και τοποθετημένα απλά,δίπλα το ένα στο άλλο,μπορούν να απογειώσουν μια σύνθεση.Με αυτό κατά νου αποφάσισα να φτιάξω μια τσάντα απλά κόβοντας μικρά κομμάτια υφάσματος τα οποία απλικάρησα με την μέθοδο του needle turn applique πολύ κοντά το ένα στο άλλο.


Το quilting έγινε παντού στο χέρι.Αν και φαίνεται πολύ απλό το σχέδιο ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρο.Χρονοβόρο και επίπονο με τόσο ράψιμο στο χέρι.Αλλά χαλάλι.Την κοιτάζω τώρα και λέω πως άξιζε τον κόπο και τον χρόνο.Για να μην αναφέρω και πόσο δύσκολο είναι το ράψιμο στο χέρι με τόσο ψοφόκρυο που έκανε τις τελευταίες ημέρες.



Όλα τα υφάσματα της εξωτερικής όψης είναι εισαγωγής από Ιαπωνία.Αυτά είναι που καθορίζουν και το τόσο ζωντανό και ζεστό αποτέλεσμα.Η ίδια τσάντα με άλλα υφάσματα θα ήταν μια αποτυχία πιστεύω.









Προσωπικά πιστεύω πως το εσωτερικό μιας τσάντας οφείλει να είναι προσεγμένο και εξίσου περιποιημένο με το εξωτερικό,ακόμα κι αν θα το βλέπουμε μόνο εμείς και κανείς άλλος.Έλα όμως που με πιάνουν πότε πότε οι τσιγκουνιές μου αλλά και η μανία μου να ανακυκλώνω και να μην πετάω υφάσματα...Έτσι στην συγκεκριμένη τσάντα είπα να χρησιμοποιήσω καμπαρντίνα και κοτλέ που μου είχαν περισσέψει από κάτι παντελόνια που είχα φτιάξει.



Δύο μεγάλες τσέπες με φερμουάρ θα κρατούν το χάος σε κάποια τάξη.







Αυτά για σήμερα κορίτσια μου γλυκά!

Φιλιά!