Οι θήκες γυαλιών είναι απαραίτητες!Επίσης έχουν την τάση να χάνονται....όπως και τα γυαλιά μας.Υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι να ράψει κάποιος μια θήκη για τα γυαλιά του.Ειλικρινά τόσοι πολλοί που θες τουλάχιστον τρεις ώρες για να διαλέξεις πατρόν.Πιο γρήγορα κάνεις για να την ράψεις!

Εγώ θα σε βγάλω από το δίλημμα και θα σου πω τι έραψα εγώ και αν σου αρέσει ακολουθείς....


Πρώτα έκανα το καπιτονάρισμα και μετά το απλικέ και μετά πρόσθεσα το πίσω ύφασμα.
Το "φυσιολογικό" όμως είναι:ύφασμα πάνω κάτω και στην μέση βάτα,καπιτονάρισμα και μετά κόβουμε το σχήμα με την βοήθεια του πατρόν.






Το ρέλι είναι φάρδους 1,75"







Αφήνουμε ένα περιθώριο 3 cm στο ρέλι και κόβουμε αυτό που περισσεύει.
Οι παρακάτω φωτογραφίες δείχνουν πώς τελειώνουμε την γωνία μας.





Ράβουμε το ρέλι στην πίσω πλευρά με κρυφοβελονιά και είμαστε έτοιμοι!!!

Το πατρόν είναι όπως βλέπετε εύκολο κάποιος να το φτιάξει και μόνος του στις διαστάσεις που θέλει.
Αν κάποια τώρα θέλει να της στείλω το δικό μου σε email ας μου στείλει μήνυμα.






Νομίζω πως είναι εύκολο και προλαβαίνεις να φτιάξεις μια πριν φύγεις για τις διακοπές σου!

Τι λες;

οι θήκες είναι διάθεσιμες στο e-shop του keywoman-made.

Όταν είδα αυτό το απλικέ στο βιβλίο αμέσως είπα πως πρέπει να το φτιάξω.Η κοπέλα με το ωραίο καπελάκι που κρατάει μια τσάντα με ψωμιά.Μου φάνηκε πολύ γλυκό.Βέβαια στο βιβλίο το απλικέ γίνεται καδράκι.Εγώ όμως δεν μπορώ να κάνω τόσο κόπο για ένα απλικέ και να το κρεμάσω....στον τοίχο.Πρέπει ο κόπος να ξεπληρωθεί!Να τον "φοράς" κάθε μέρα και να χαίρεσαι κάθε μέρα!Το θέμα μού θύμιζε φαγητό και άρα έπρεπε να είναι κάτι σχετικό με φαγητό.Κάθε μέρα ετοιμάζω κάτι για να τρώμε στην δουλειά και αυτό το κάτι δεν μπορεί να μπαίνει σε νάιλον σακούλες.Είναι....ντροπή βρε παιδί μου!Και καθόλου οικολογικό.Έτσι λοιπόν είπα να ράψω μια τσάντα φαγητού(lunch bag που λένε).Τα περισσότερα πατρόν ομολογώ πως ήταν πολύ.....πώς να το πω.....θύμιζαν τσαντούλα για πικ-νικ.Κάνανε μπαμ πως μέσα έχεις φαγητό.Ήθελα κάτι διαφορετικό.Ήθελα να μπορεί κάποιος να την χρησιμοποιήσει και ως απλή τσάντα.Έτσι κατέληξα στην τσάντα που βλέπετε η οποία είναι 100% αυτοσχεδιασμός και τελείως απλή.



Φουλ καπιτοναρισμένη για προστασία του περιεχομένου,κλείνει στο πάνω μέρος με ένα κομμάτι εξτρά ύφασμα που σουρώνει με κορδόνι.Έχει το μέγεθος μια κλασικής tote bag και κρεμιέται στον ώμο με 2 λουριά τα οποία στερέωσα στην τσάντα με κουμπιά.

Η μπροστινή τσέπη είναι κυρίως διακοσμητική αλλά μπορεί να κρατήσει κάτι ελαφρύ όπως το κινητό μας,είναι καπιτοναρισμένη με αφρολέξ και κλείνει με μαγνητική σούστα.




Το εξωτερικό ύφασμα είναι βαμβακερό prewashed για να αποκτήσει αυτό το τσαλάκωμα που λατρεύω.Το καπιτονάρησα με κυματιστές γραμμές με κίτρινη κλωστή.

Εσωτερικά η φόδρα είναι από βαμβακερό πράσινο πουά.








Έτοιμη για να φιλοξενήσει το φαγητό κάποιου ή να πάει μαζί σας στην παραλία ή να σας συνοδεύσει στα ψώνια σας!


Εσείς πώς παίρνετε το φαγητό στην δουλειά σας;

Όταν βλέπω κάτι χειροποίητο που με ενθουσιάζει πάντα μου βγαίνει αυθόρμητα το ερώτημα προς τον δημιουργό:"έλα ρε,μα πώς το κάνεις;;;;".
Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό και δηλώνει τον θαυμασμό μου για κάτι που δεν κατέχω καθόλου,δεν περιμένω από τον άλλο να μου εξηγήσει πώς έφτιαξε αυτό που έφτιαξε...

Και όμως,κατά βάθος θα ήθελα να ξέρω ΠΩΣ έγινε ένα ωραίο κόσμημα,ένα ωραίο παπούτσι,ένα ωραίο φαγητό,ένα ωραίο χτένισμα,ένα ωραίο πλεκτό....
...ή μήπως όταν δούμε τον τρόπο που φτιάχνεται κάτι αυτό απομυθοποιείται....;;;;Πολλές φορές το παθαίνω,συνδέω τον θαυμασμό μου για κάτι με τον κόπο που πιστεύω πως κρύβεται από πίσω του.Και όταν δω πως τελικά δεν είναι θέμα κόπου αλλά τρόπου ή κατάλληλων εργαλείων παύω να το έχω τόσο σε εκτίμηση...μμμ ναι.....θαυμάζω τα πράγματα που κρύβουν μόχθο από πίσω τους!Τα πλεκτά που έφτιαχνε η γιαγιά μου με το βελονάκι(μπαούλα ολόκληρα),για παράδειγμα.Δεν μου άρεσαν και ούτε σκόπευα ποτέ να διακοσμήσω το σπίτι μου με αυτά αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν τα θαυμάζω απεριόριστα ως έργα που για να γίνουν απαιτήθηκε χρόνος και ανυπολόγιστος κόπος!

Πολλοί λοιπόν με ρωτούν και εμένα όταν βλέπουν αυτά που ράβω την περίφημη ερώτηση "μα πώς το κάνεις".Κι εγώ απαντώ:"Με βελόνα και κλωστή,πολύ κόπο και άπειρη υπομονή..."

Το απλικέ του χεριού είναι κάτι που αν δεν δεις πώς γίνεται ίσως να μην το εκτιμήσεις ανάλογα...


Το σχέδιο που από το χαρτί θα αποτυπωθεί στο ύφασμα κομματάκι-κομματάκι...


Το κάθε μικρό κομματάκι του υφασμάτινου παζλ πρέπει να βρει την θέση του μέσα στο χάος των γραμμών.Τι θα ραφτεί πρώτο,τι δεύτερο κ.ο.κ.Μετά το ράψιμο στο χέρι.Συνεχείς αλλαγές κλωστών.Οι λεπτομέρειες που θα κεντηθούν.Το quilting.Τελικά το ψέκασμα με το νερό όπου φεύγουν τα σημάδια από τον μαρκαδόρο και βλέπεις πιο καθαρά τι έκανες.Τα υφάσματα φουσκώνουν,αποκτούν όγκο και τα δάχτυλα αγγίζουν για να ικανοποιηθούν...










Θαυμάζω απεριόριστα μεγάλα έργα που έχουν γίνει με αυτή την τεχνική.Δεν τολμώ να ξεκινήσω όμως κάτι ανάλογο γιατί είμαι ακόμα σε νηπιακό στάδιο.Το παρακάτω είναι μια τσέπη που θα μπει σε μια τσάντα για να παίρνουμε το φαγητό στην δουλειά μας.Νομίζω πως το θέμα θα της πηγαίνει πολύ!Ανυπομονώ να την δω τελειωμένη....






Σας φιλώ!