Κάθε φορά που ξεκινάω μια νέα ανάρτηση νιώθω τύψεις,τύψεις που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και πιο έντονες.Το καλοκαίρι έχει φύγει εδώ και μήνες...και επίσημα πια δεν υπάρχει κανένας λόγος να είμαστε χαρούμενοι.

Άνθρωποι σκοτώνονται στην Συρία,άνθρωποι,όχι αριθμοί.

Συμπολίτες μας αυτοκτονούν όχι επειδή έχουν κάνει κάποιο έγκλημα και δεν μπορούν να ζήσουν με τις τύψεις,όχι επειδή υποφέρουν από κάποια επώδυνη ανίατη ασθένεια και θέλουν να βάλουν τέλος στο μαρτύριο αλλά απλά επειδή δεν έχουν εργασία και δεν μπορούν να ζήσουν πια με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.Να προσφέρουν στις οικογένειές τους όσα προσέφεραν μέχρι χθες...
Συμπολίτες μας ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό,προσπαθώ να μην το βλέπω,να κάνω πως είναι υπερβολές των καναλιών που προσπαθούν να ανεβάσουν την τηλεθέαση με μελοδραματισμούς κι όμως είναι εκεί δίπλα μου την στιγμή που εγώ διαλέγω υφάσματα.Κι αν τους δώσω δύο ή τρία ευρώ, τι;Μπορούν τα λιγοστά αυτά χρήματα να αγοράσουν λίγη αξιοπρέπεια;Για πόσο;Για τα επόμενα πέντε λεπτά;Όσο κρατάει η απόλαυση μιας ζεστής τυρόπιτας και ενός ζεστού καφέ;
Αν τους προσφέρω μια κουβέρτα που δεν χρειάζομαι ή ρούχα που δεν φοράμε πια θα αλλάξει κάτι;Πάλι δεν θα είναι στον δρόμο;Άραγε νιώθεις αξιοπρέπεια όταν κοιμάσαι στο δρόμο πάνω σε μια κουβέρτα και όχι σε ένα χαρτόκουτο;

Στην πλειοψηφία τους είναι ξένοι....ναι,ξένοι.Με κάνει να νιώθω άραγε λιγότερες τύψεις όταν σκέφτομαι πως στην πατρίδα τους δεν είχαν ούτε καν σκουπίδια για να ψάξουν για φαγητό;...Είναι ξένοι.Ανεπιθύμητοι.Απρόσκλητοι.Μας είναι επιπλέον βάρος στην ντόπια δυστυχία μας.Βέβαια όταν μας φέρνουν τις πίτσες μας,όταν μεταφέρουν τα έπιπλα μας,όταν καθαρίζουν τα σπίτια μας είναι λιγότερο το βάρος...Είναι ομολογουμένως πολλοί.Πόσες πίτσες να παραγγείλουμε;Πόσα έπιπλα θα χρειαστεί να μεταφέρουμε...;Τα σπίτια μας καταδεχόμαστε πια να τα καθαρίζουμε μόνοι μας.

Μια καλή μου φίλη που ασχολείται πολύ ενεργά με τα αδέσποτα αλλά και τα δικαιώματα όλων των ζώων είναι η αιτία που επισκέπτομαι το facebook που και που.Κάθε νέα  κοινοποίηση είναι τραγικότερη από την προηγούμενη.Η εγκατάλειψη και η κακοποίηση των ζώων δίπλα μας είναι εξωφρενική.Με τρομάζει.Προφανώς πάντα έτσι ήταν απλά δεν υπήρχαν τρόποι δημοσιοποίησης των εγκλημάτων αφού στην χώρα μας τα ζώα """"συντροφιάς""""" είναι απλά......ζώα.Άραγε ο άνθρωπος τι είναι;
ΖΩΟ:κάθε έμβιο ον, εκτός από τα φυτά , κάθε οργανισμός με την ικανότητα της κίνησης και της συναίσθησης. Λέγεται κυρίως για θηλαστικά, αλλά αφορά και ψάρια, έντομα και ερπετά.

Η εσωτερική μου κραυγή είναι τόσο δυνατή που με πιάνει πονοκέφαλος.Δεν μπορώ να φωνάξω αληθινά,ούτε δυνατά.Ίσως με περάσουν για τρελή και βρεθώ πουθενά αλλού...


Ναι,υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.
Τα πανάκριβα καινούρια αυτοκίνητα που συνεχίζουν να κυκλοφορούν στους δρόμους κατά χιλιάδες.Τα καταστήματα με τα επώνυμα καλούδια που εξακολουθούν να είναι γεμάτα.Στην Αράχωβα και στους πρωτοκλασάτους χειμερινούς προορισμούς θα συνεχίσει να επικρατεί το αδιαχώρητο τις Γιορτές.Τα καζίνο θα είναι γεμάτα και φέτος τα Χριστούγεννα από ανθρώπους που δεν έχουν άλλο τρόπο να σκορπίσουν τα χρήματά τους και να γεμίσουν τον χρόνο τους.Οι πτήσεις Αθήνα-Παρίσι ή Αθήνα-Λονδίνο θα έχουν πληρότητα 100% και φέτος.Παιδιά θα υπάρχουν πάντα που δεν θα ξέρουν ποιο δώρο να πρωτοανοίξουν και πόσα από αυτά τα δώρα άραγε θα βρεθούν στους κάδους σκουπιδιών;Ναι,το ξέρω πως υπάρχουν και θα εξακολουθούν να υπάρχουν νέοι "άνεργοι" απλά επειδή δεν βρίσκουν την δουλειά στο δημόσιο που τους υποσχέθηκε ο μπαμπάς τους όταν σπόυδαζαν,ξέρω αρκετούς τέτοιους ανέργους που αράζουν από το πρωί εως το βράδυ στις καφετέριες "ψάχνοντας" για δουλειά.

Όμως εγώ ζω και εργαζομαι κάπου κοντά στο  κέντρο της Αθήνας.Είμαι στην κάτω όψη του νομίσματος.Δεν ζω στον πλανήτη happy.Έχω περάσει δύσκολες καταστάσεις στην ζωή μου.Βλέπω την πραγματική(;) ζωή σε όλο της το μεγαλείο.Τα Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια δεν με τυφλώνουν.Αντίθετα με βοηθούν να βλέπω καλύτερα.

Και όσο περισσότερο έχω τα μάτια μου ανοιχτά,τόσο μεγαλύτερες είναι οι τύψεις που νιώθω.

Αναρωτιέμαι τι θα σκεφτεί κάποιος που καταλάθος βρεθεί στο blog μου....."Καλά εδώ ο κόσμος βυθίζεται στην απόλυτη δυστυχία και υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με την ραπτική και τις χειροτεχνίες και την διακόσμηση και όλες αυτές τις περιττές ανοησίες;;;;;;Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν χρήματα για τόσο περιττά πράγματα;;;;;;!!!!! "

H ζωή μου δεν είναι μόνο ό,τι αναφέρεται σε αυτό το blog,υπάρχουν κι άλλα πράγματα στο μυαλό μου,στην καθημερινότητά μου.Δεν έχουν θέση όμως εδώ. Αυτό το blog περιστρέφεται κυρίως γύρω από το πάθος μου για τις κλωστές και τις βελόνες.Κακά τα ψέματα όμως,αγαπώ άλλα πράγματα περισσότερο.


Σε ένα ξένο blog πρόσφατα είδα ένα bannerάκι που έλεγε sewing is cheaper than therapy.

Η παραπάνω φράση είναι η απάντηση μου!Η απάντηση στις ερωτήσεις του εαυτού μου.


Mμμ,ναι θέλω να συνεχίσω να ράβω και να ασχολούμαι με σαχλά περιττά πράγματα,που δεν τα πουλάω και δεν βγάζω χρήματα από αυτά,που απλά τα χαρίζω ή τα φτιάχνω για μένα ή απλά τα φτιάχνω για....να τα φτιάχνω.Ναι,θέλω να επισκέπτομαι αντίστοιχα blogs που με τις όμορφες εικόνες τους με κάνουν να ξεχνιέμαι...Αυτο δεν σημαίνει πως είμαι αναίσθητη.